«جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد» یکی از آن فیلم‌های شدیدا مورد انتظار و اتفاقا موفقی بود که هم تا دل‌تان بخواهد گیشه‌ها را به خاک و خون کشید، هم در راضی کردن طرفداران قدیمی و جذب مخاطبان جدید، عملکرد خارق‌العاده‌ای داشت.
از همان لحظه‌ای که دیزنی خبر ساخت یک سه‌گانه و چندین و چند فیلم فرعی جدید از مجموعه‌ی بزرگ و محبوب «جنگ ستارگان» را اعلام کرد، خیلی‌ها با اطمینان اکران اولین فیلم از این سری تازه را بزرگ‌ترین رویداد سینمای هالیوود در سال ۲۰۱۵ دانستند و برای رسیدنش لحظه‌شماری کردند و عده‌ای دیگر، به سبب عدم حضور جرج لوکاس در متن تولید فیلم یا بعضی موارد دیگر، بیشتر نگران خراب شدن تجربه‌های به یاد ماندنی‌شان بودند. این وسط، جی‌جی‌آبرامز اثبات شده و جواب پس‌داده را داشتیم که شاید تعداد پروژه‌های کارگردانی‌اش از انگشتان دست فراتر نمی‌رفت، اما آن‌قدر با دوباره زنده کردن مجموعه‌ی «پیشتازان فضا» تبحر و توان خود در خلق آغازهایی مجدد برای مجموعه‌ای بزرگ را نشان داده بود که سخت می‌شد باور کرد وقتی سکان هدایت چنین اثر جذاب و پرمخاطبی را در دست گرفته، برنامه‌ای برای خلق ساخته‌ای تحسین‌برانگیز نداشته باشد. افزون بر آن، فیلم در تمام مراحل ساخت توسط اشخاصی توانمند و کاربلد جلو می‌رفت و اصولا تمام موارد تاثیرگذار بر نتیجه‌ی نهایی آن، حداقل بر روی کاعذ امیدوارکننده به نظر می‌رسیدند.
فیلم شاید در تمام بخش‌ها بی‌اشکال نباشد و عیوب غیرقابل انکاری را یدک بکشد، ولی آن‌قدر عالی هست که هم دل تهیه‌کنندگان نگران‌اش را شاد کند، هم در جذب مخاطبان تازه و راضی کردن دوست‌داران قدیمی «جنگ ستارگان» موفق باشد
راستش را بخواهید، شاید اگر صحبت بر سر هر پروژه‌ی سینمایی دیگری بود، حضور عناصری همچون توانمندی‌های غیرقابل انکار آبرامز، جلوه‌های ویژه‌ی ستایش‌برانگیز و دیوانه‌وار، گروه بازیگران جذاب و در نگاه اول خواستنی و از همه مهم‌تر، عوامل ساخت حرفه‌ای و پتانسیل بسیار بالای فروش در گیشه‌ها، برای تضمین موفقیت قطعی اثر کافی به نظر می‌رسید. اما وقتی حرف از دنیایی عظیم و شدیدا تاثیرگذار با حجم بی‌پایانی از طرفداران متعصب و جدی به نام «جنگ ستارگان» در میان باشد، پر بیراه نگفته‌ام اگر ادعا کنم که هیچ یک از این‌ها نمی‌توانند به تنهایی راضی‌کننده باشند و اثر دلخواه همگان را پدید بیاورند. اما با تمام این‌ها، آبرامز و تیمش، به هیچ عنوان در آفرینش شروعی دیگر برای این دنیای محبوب شکست نخورده‌اند و در ساده‌ترین بیان ممکن، فیلمی با رعایت اغلب استانداردهای مورد نیاز را تحویل بینندگان داده‌اند. اصلا بگذارید پیش از هر چیز خیالتان را راحت کنم که نتیجه‌ی به دست آمده، شاید در تمام بخش‌ها بی نقص و اشکال نباشد و عیوب غیرقابل انکار و آزاردهنده ای را یدک بکشد، ولی آن‌قدر عالی هست که هم دل تهیه‌کنندگان نگران خود را شاد کند، هم اشک مخاطبان قدیمی و عاشق «جنگ ستارگان» را در بیاورد و هم به جوان‌ترها دلیلی برای پیوستن به سیل بینندگان مجموعه را بدهد.
