به گزارش سَس نیوز،معاون فرهنگی و رسانه‌ای اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان‌شرقی از برگزاری آیین بزرگداشت امیرعلیشیر نوایی شاعر، دانشمند و سیاستمدار برجسته روزگار فرمانروایی تیموریان در تبریز خبر داد.
حسن گلی” گفت: این آیین با حضور جمعی از اصحاب فضل و فرهنگ، ادبا و اساتید رشته‌های ادبیات و تاریخ، روز دوشنبه هفدهم بهمن‌ماه جاری ساعت ۱۶ در تالار خاقانی خانه فرهنگ تبریز برگزار می‌شود.
وی تصریح کرد: استاد جمشید علیزاده، استاد مصطفی قلیزاده، دکتر سیامک حسینعلی زاده، فرامرز یاوری و غلامرضا یاوری از سخنرانان این آیین خواهند بود.
گلی، با اشاره به تاثیر فرهنگی این ادیب، وزیر و عارف قرن نهم هجری اظهار داشت: پاسداشت بزرگان و نام آوران در دوره‌های مختلف درواقع پاسداشت فرهنگ این مرز و بوم است.
وی نقش امیرعلیشیر نوایی را در نزدیک‌سازی ملت‌های منطقه با زبان هنر و ادب، حائز اهمیت برشمرد.
گفتنی است امیرعلیشیر نوایی (۱۷ رمضان ۸۴۴ ه.ق. /۹ فوریه ۱۴۴۱میلادی-۱۲ جمادی الثانی ۹۰۶ ه.ق./۱۵۰۱ میلادی در هرات)، وزیر و مشاور و مهر دار سلطان حسین بایقرا ، شاعر، منتقد اجتماعی، مترجم، تذکره نویس، عارف، سیاستمدار و بانی مراکز خیریه در خراسان و ماورا ءالنهر و… بود. نام او علی شیر و نام پدرش الوس یا کجکنه و ملقب به نظام الدّین است، وی از بزرگ‌زادگان خاندان جغتایی بود.
اشعار بسیاری به دو زبان فارسی(تقریبا۴۷۰۰ بیت) و ترکی جغتایی دارد، تخلص او در اشعار ترکی نوایی و در اشعار فارسی فانی یا فنایی است.
نوایی به حافظ، سعدی، عطّار، جامی و شاعران پارسی عشق می‌ورزید. پس از نوایی سرودن شعر به دو زبان ترکی ازبکی و فارسی به یک سنّت ادبی تبدیل شد
وی در سال ۸۴۴ ه. ق. در هرات متولّد شد و تحصیلات اولیه خود را نزد پدرش کسب کرد و سپس برای ادامه تحصیل به سمرقند رفت. امیرعلیشیر نوایی در خردسالی با سلطان حسین میرزا همدرس و هم‌مدرسه بوده‌است.
نوایی به منظور تحصیل معارف و کمالات به سمرقند و بسیاری از شهرهای دیگر رفت و در آن میان گرفتار فقر و فاقه شد. در این هنگام سلطان حسین میرزا در هرات به سلطنت نشست و امیرعلیشیر را از سمرقند فراخواند و منصب مهرداری خود را به وی واگذار کرد و اندکی پس از آن امر صدارت را نیز به او داد. امیرعلیشیر با وجود این مشاغل از مطالعات علمیو تألیفات مختلف دست برنداشت و مجلس او مجمع علما و فضلای آن روزگار بود.
وی پس از مدّتی از امور دولتی کنار کشید و با مصاحبت عبدالرّحمان جامی درویشی را بر همه امور ترجیح داد. او در عین دوری از کار دیوانی نیز مورد توجّه سلطان حسین بوده و شاهزادگان موظّف به استفاده از مجالس وی بودند،امیرعلیشیر پیرو فرقه نقشبندیه و از مریدان جامی است، وی مفسر قرآن بود و جارالله زمخشری، مفسّر قرآن را استاد خود نامیده است.
وی در صبح روز یکشنبه ۱۱ جمادی الآخر سال ۹۰۶ در شهر هرات درگذشت و در اخلاصیه که خودش ساخته بود، واقع در جوار آرامگاه گوهرشاد بیگم در منطقه خیابان هرات به خاک سپرده شد.
پاسخ بدهید